Wat was het oorspronkelijke idee of de inspiratie achter Hart van de Wereld? Was er een moment waarop je wist: dit verhaal móét ik vertellen?
Het oorspronkelijke idee ontstond al toen ik nog op de middelbare school zat en begon te schrijven. Naast wat losse flarden ontstond mijn eerste verhaal, toen nog onder de titel Vervlogen Tijden. Dat is nooit breed verspreid; het bleef binnen kleine kringen. Toen Vuurvogel Uitgeverij werd opgericht, was dat het ideale moment om het verhaal nieuw leven in te blazen, te herschrijven en te vormen tot de avonturenroman die het nu is.
Wat een inspirerend inkijkje in het ontstaan van het verhaal. Hoe heeft het herschrijven van Vervlogen Tijden tot Hart van de Wereld jouw kijk op het verhaal veranderd? Zijn er thema’s of personages die een heel nieuwe dimensie hebben gekregen?
Oh, absoluut! Emoties stonden vanaf het begin centraal, maar vooral de personages zijn in de tussentijd enorm gegroeid. Daarnaast heeft het verhaal op bepaalde plekken een andere wending gekregen, wat de spanning ten goede komt.
Dat klinkt alsof het verhaal echt met je is meegegroeid. Kun je iets vertellen over de wereld waarin Hart van de Wereld zich afspeelt? Wat maakt deze setting uniek, en hoe draagt die bij aan het avontuur?
Zonder te veel prijs te geven: het verhaal lijkt zich af te spelen in een zeer oude wereld. In Ichtipool, het dorpje waar Kay en Carmen zijn opgegroeid, spelen jagen, verzamelen en vissen een grote rol. Tegelijkertijd krijgen we al snel een indruk van een ander dorp dat juist compleet anders functioneert. En dan zijn er natuurlijk de elementen die echt in het oog springen – letterlijk. In elk van de vier windstreken staat een huizenhoge Toren, die dient als plek voor een volwassenwordingsritueel. Daarnaast zijn er talloze Monumenten verspreid over de wereld, elk vernoemd naar een emotie, zoals het Monument van ongeduld. Dit voegt een laag mysterie toe aan de setting, die later wellicht een grote rol gaat spelen.
Wat een intrigerende wereld! Het roept vragen op en nodigt uit tot ontdekken – perfect voor een avonturenroman. En hierin lijken Kay en Carmen centrale personages te zijn. Kun je iets vertellen over hun relatie, hun karakter, en hoe ze zich verhouden tot de wereld waarin ze leven?
Zoals ik al eerder zei, zijn Kay en Carmen opgegroeid in Ichtipool, een vissersdorpje in het noordelijke deel van de wereld. Hun vader, Kyle, is visser en gaat regelmatig met anderen het water op. Daardoor zijn ze vaak op zichzelf en op elkaar aangewezen – vooral omdat hun moeder, Cleo, jaren geleden is overleden. Carmen is, ondanks haar sterke eigen wil, een zorgzame meid die zich de laatste tijd ontfermt over Marcia, een van de oudste vrouwen in het dorp, van wie de gezondheid achteruitgaat. Kay daarentegen is meer op zichzelf; hij brengt vaak dagen door aan de rand van het water of het dorp, waar hij houtskooltekeningen maakt van de omgeving. Waar hij vaker mee worstelt, is het maken van keuzes. Na zijn terugkeer van de Noordertoren moet hij een rol in het dorp vervullen – jager, verzamelaar, visser, maker of heler – en dat valt hem zwaar.
Ze klinken nu al als genuanceerde personages. En Kay moet dus naar de Noordertoren voor zo’n ritueel. Kun je daar iets meer over vertellen?
Ik voel me nu bijna net als Kyle! Die zegt op een gegeven moment tegen Kay dat het iets is wat hij gewoon moet meemaken – met alle verrassingen die daarbij komen kijken. En dat geldt ook voor jullie!
Mooi gezegd! Dan een heel andere vraag: je hebt het verhaal een tweede leven gegeven en nu komt het uit bij je eigen uitgeverij. Hoe voelt het om als auteur én uitgever dit boek te lanceren? Geeft dat een ander soort voldoening of verantwoordelijkheid?
Het is inderdaad echt een dubbelrol. In eerste instantie kon ik me puur richten op het vormgeven van het verhaal en op het schrijven zelf. Nu we in de laatste fase zijn beland, verschuift die focus naar het uitgeven: het redactieproces, de vormgeving, de timing en de marketing – dat soort zaken. Iemand vroeg me laatst hoe lastig het is om je eigen werk te redigeren, en ik kan je zeggen: dat is inderdaad een uitdaging. Je weet ondertussen precies wat je wilt zeggen, dus je leest gemakkelijk over dingen heen. Gelukkig heb ik een groep proeflezers om me heen die niet alleen enthousiast, maar ook kritisch zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het verhaal, zoals het straks in de boekenkast komt te staan, zijn beste vorm heeft.
Dat klinkt als een intens maar ook enorm bevredigend proces. En het feit dat je omringd bent door kritische én enthousiaste proeflezers zegt veel over de kwaliteit en betrokkenheid rondom je boek. Over lezers gesproken: wat hoop je dat zij meenemen uit Hart van de Wereld?
Wat het misschien goed samenvat, is de sticker die een goede vriendin van mij een tijd geleden op haar waterfles had: “All feelings are valid.” Ik hoop dat lezers zich goed kunnen inleven in de beweegredenen van de personages. Waarom doen ze wat ze doen? En wat zou de lezer zelf gedaan hebben? En ik kan alvast een tipje van de sluier oplichten: dit is wellicht niet het laatste dat we van Kay en Carmen zullen zien…